Większość przedsiębiorców wystawiając faktury zastanawia się, kiedy mają stosować stawkę „np”, a kiedy „o.o.” i do jakich pozycji na deklaracjach wpadają kwoty z takich faktury oznaczonych różnymi stawkami.
Faktura wystawiana przez przedsiębiorców z obowiązkiem nie wykazywania stawki VAT, musi być oznaczona skrótem „np” (nie podlega stawce VAT) lub „o.o.” (odwrotne obciążenie). Oczywiście na danej fakturze musi znaleźć się również dopisek „odwrotne obciążenie”.
Na dobrą sprawę, w praktyce nie ma znaczenia, to czy ustalimy na fakturze stawkę „np”, czy „o.o”, jednakże musi znaleźć się na niej odpowiedni zapisek o odwrotnym obciążeniu.
Warto jednak podkreślić, iż od wybranej stawki będzie zależeć to, w jakie kolumnie pojawi się dana wartość (lub do jakiej przypisze ją program księgowy, np. Systim). Tak więc, po wybraniu stawki „np” kwota przypisana zostanie do pozycji 2 na deklaracji VAT-7, a więc „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”. Natomiast stawka „oo” przypisana będzie do pozycji 13 w deklaracji, a więc „Dostawa towarów oraz świadczenie usług, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art.17 ust. 1 ppkt 7 lub 8 ustawy.
Dodatkowo warto wspomnieć, że dopisek dodawany w języku polskim, a więc jako „odwrotne obciążenie” może być również dodawany na dokumencie w języku angielskim, jako „reverse charge” – nie ma co do tego żadnych zastrzeżeń, ponieważ dokument jest skierowany do kontrahenta zagranicznego.
Podsumowując, stawka „o.o.” oznacza tę samą stawkę, co stawka „np”. Oby dwie stawki nie wykazują, a więc nie zawierają w sobie stawki VAT – co jest prawidłowe przy odwrotnym obciążeniu. Każdy dokument wystawiany z obowiązkiem braku ujmowania stawki VAT powinien posiadać ww. stawki + dopisek o odwrotnym obciążeniu.
